Natuurlijke chaos

Ik lig in het veld en tuur naar de lucht

Hoe hebben we het toch zo ver laten komen
En wat moeten we doen om het weer beter te maken

Onze moderne wijze van leven gaat zodanig ten koste van de natuur
Dat het niet langer kan doorgaan zo

Het vraagstuk lijkt zo immens groot, zo wereld-wijd, zo complex…
Dat je er moedeloos van kan worden

Er wordt van alles bedacht om “het probleem” op te lossen
Maar zoeken we wel op de juiste manier, op de juiste plekken?

Of maken we het gewoon veel te complex…
En liggen de antwoorden dichter bij dan we denken

Vijandsbeeld

Je hoort mensen noemen…

“Er zijn gewoon te veel mensen, de aarde kan deze hoeveelheid niet voeden”
“De opwarming van de aarde is de schuld van te veel CO2 uitstoot door industrie en consument”
“Er is een stikstof-probleem, dat de natuur aantast”

Er zijn vele uitspraken over wat “het probleem” is en hoe we het moeten oplossen. 

Emoties lopen hoog op om elkaar te overtuigen wat er aan de hand is. En in het debat is de polarisatie groots aanwezig. Het hebben van een mening die anders is dan algemeen geaccepteerd, betekent al snel dat je in het verdomhoekje terecht komt. 

Jammer dat er zo snel oordelen gevormd worden.

Natuurlijke chaos

Juist in deze fase van chaos in de wereld, waarbij de huidige toestand niet meer houdbaar is.
Ontstaat er chaos, oude aanpakken verdwijnen en er komt ruimte voor nieuwe ideeën. 

Juist nu is het belangrijk om te luisteren naar elkaar.  

Deze chaos is eigenlijk een heel natuurlijk proces: 

We zitten in een fase waarin het bijna winter is. Dat wat is, sterft bovengronds grotendeels af. De winter zuivert veel en vanaf het voorjaar is er ruimte voor nieuwe creatie. 

Oftewel, nu we zien dat de wereld die we met z’n allen gecreëerd hebben niet “sustainable” is, zullen er nieuwe vormen moeten komen om te leven op aarde. 

Waar is het fout gegaan?

De oorzaken waar het is fout gegaan, dat is een onderwerp waar je uren over kunt filosoferen en debatteren. En daarbij kun je je zelfs de vraag stellen wat er dan precies “fout” is gegaan. 

Voor mij persoonlijk ligt er aan de basis het gegeven dat de mens steeds verder is komen af te staan van de natuur. 

In de wereld die we hebben gecreëerd is economische welvaart tot iets heiligs geworden, waarbij de mens ging focussen op maakbaarheid, schaalvergroting en groei, zonder inachtneming van de eigenheid en uniekheid van mineraal, plant, boom, dier en mens. 

We zijn gaan denken in termen van grondstoffen en goederen. Met de wereld als één markt, met globalisme als doel. Uitwisseling van goederen, diensten en kennis wereldwijd. 

Producten produceren daar waar het goedkoop is. En voor je het weet, komen je wokgroenten uit Afrika, je kipnuggets uit Thailand en worden de aardappelen van de boer op de hoek naar Zuid-Amerika verscheept (daar waar de aardappel oorspronkelijk vandaan komt). 

Alles op massale schaal

Daarbij heeft de focus op schaalvergroting en efficiëntie ervoor gezorgd dat het systeem is ingericht op massaproductie. 

Je hoeft maar te kijken naar de “veestapel” en de wijze waarop met hedendaagse technieken zuivel, eieren of vlees geproduceerd wordt. Of hoe de huidige landbouwgronden zijn ingericht op massaproductie van meestal slechts één gewas, zoals tarwe, mais, soja, rijst, e.a. 

De mens die als creator van alles zich zo boven de natuur stelt dat alles maar gedaan kan worden. En als de gronden daarmee uitgeput raken, zijn er synthetische middelen om het aan te pakken.

In dit economische wereldspel zijn we gaan blindvaren op welvaart voor ieder (met de vraag of dat wel zo is gelukt), waarbij de ethiek verloren is gegaan in de hectiek.

De natuur in haar breedte delfde het onderspit. 

Waar liggen oplossingen?

Ik weet dat ik met deze woorden slechts door mijn bescheiden bril naar de wereld kijk en zeker geen pretenties heb om te weten wat er gedaan moet worden. 

Maar als ik dan zo lig in het veld en tuur naar de lucht…

Dan voelt het dat we op een punt staan kritisch naar eigen handelen te kijken. 

Dat we moeten constateren dat er iets anders nodig is om verder te gaan.
Dat we zelf onze eigen vijand zijn omdat we deze huidige wereld hebben laten ontstaan.
En dat we zelf in handen hebben om ieder op zijn/haar eigen wijze de wereld te verbeteren.

Voor mij persoonlijk zit dat in termen als bewust, respect, minder, lokaal, waardering, verbinden en harmonie. 

En voor jou?

 

 

Aanmelden voor de nieuwe Online Jaarcursus Natuurlijk Leven is weer mogelijk!

Je kunt je weer aanmelden voor de online jaarcursus Natuurlijk Leven

Een jaar lang natuurlijk leven in praktijk – met iedere week een nieuwe les:

• 50 lessen in totaal, het hele jaar rond
• 400 minuten aan videomateriaal
• 30 wilde kruiden/planten die ik behandel
• ruim 60 nieuwe recepten om zelf aan de slag te gaan
• en een grote diversiteit van thema’s om zelfvoorzienend te leven.
• online – dus wanneer het jou uitkomt en op jouw tempo

Nu met een super leuke korting!
Kijk hier voor meer informatie, wat anderen er van zeggen en om je aan te melden.