Na de maaltijd een grote boodschap achterlaten.
Dat is lange tijd een gebruik geweest als je bij familie of vrienden op bezoek ging in China.
Je kreeg dan een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, eentje die gemaakt was van dat wat van het eigen land kwam.
Als tegenprestatie voor de gastvrijheid en het nuttigen van een deel van de oogst. Was het gebruikelijk dat je als gast ook iets achterliet voor de gastheer of gastvrouw.
Je liep dan het land op om daar ergens je grote boodschap achter te laten.
Dit verhaal blijft me steeds bij, omdat het zo eenvoudig en duidelijk is.
Eigenlijk ook heel natuurlijk. Kijk maar hoe dieren het doen. Als een hert bladeren opeet, laat het vervolgens het “verteerde voedsel” ook weer achter in het bos.
Een kringloop die heel natuurlijk is.
Natuurlijke kringloop
Dit kringloop-denken is denk ik iets dat we steeds in ons achterhoofd moeten hebben.
Een vorm van denken die we onze kinderen kunnen meegeven.
Het teruggeven van poep is een mooi voorbeeld dat laat zien hoe je kunt nemen van het land en ook weer teruggeven. (In een net wat andere vorm, kleur en geur dan 🙂 )
Ik realiseer me dat deze vorm van je ontlasting teruggeven in een Europees land er niet zo zal uitzien.
Maar de wijze van denken heeft veel waarde in zich.
Juist in onze moderne samenleving.
Waarin we als consument zijn opgegroeid met het beeld dat niets je let om te consumeren (behalve dat we er wat geld voor over hebben).
De gemiddelde consument heeft geen verbinding met waar het “product” vandaan komt. En hoe het gerealiseerd wordt.
Opnieuw verbinden
Ik denk dat het belangrijk is dat we daarin veranderen.
Dat we ieder onszelf de taak moeten stellen om bij het voorbeeld van “de grote boodschap na de maaltijd” stil te staan en te kijken hoe we dit zelf doen?
Wanneer we iets van het land oogsten of eten, hebben we ook de zorg om iets terug te geven. Want als we alleen maar nemen en nemen, verarmt de grond in rap tempo. Iets dat voor heel veel van de hedendaagse problemen zorgt.
Er is een natuurlijke kringloop. Eentje waar de moderne mens zich niet in thuis voelt, lijkt het wel.
Tijd op opnieuw te verbinden hiermee?
Ik heb het hierbij trouwens niet over het teruggeven in de vorm van kunst(matige)mest.
Dat is een vorm van teruggave die eigenlijk alleen maar contra-productief is. Lees meer hierover in mijn artikel over “Doof en blind”.
Verantwoord handelen
Herkennen dat geven en nemen onderdeel is van het natuurlijke proces, maakt het een stuk makkelijker om verantwoord te handelen.
Dit verantwoorde handelen gaat veel verder dan het simpele voorbeeld van “poepen na de maaltijd”. Ook al is de basis hetzelfde.
Zo keek ik niet zo lang geleden een uitzending van Zembla over de herkomst van goedkope medicijnen. En ik moet je zeggen, de tranen stonden in mijn ogen.
Want hoe lang staan we het nog toe dat het milieu, de mensen en dieren (en dus ook wij-zelf) in niet-Westerse landen uitgebuit, vergiftigd en vernietigd worden. Omdat “wij” in het westen graag goedkope spulletjes willen hebben of omdat winsten nog hoger moeten worden.
Nu gaat het mij hier niet om protest voeren of oorlog verklaren aan de commerciële reuzen.
Maar zou je er zelf niet iets aan kunnen doen?
Eigen verantwoordelijkheid
Wat kunnen jij en ik zelf doen om terug te geven als we iets gebruiken?
Gewoon, omdat de natuur zo werkt en om het evenwicht te herstellen.
Maar hoe dan?
Bijvoorbeeld: welke boeren geef jij je geld om gezonde groenten en fruit te kunnen nuttigen. Zijn dit mensen waarvan je weet dat ze verantwoordelijk omgaan met de aarde die ze bewerken?
Een ander voorbeeld: als je uit de natuur iets neemt in de vorm van wat we “wild-plukken” noemen.
Hoe kun je dan teruggeven?
Voor mijzelf betekent dit: allereerst goed kijken of er voldoende aanwezig is. En slechts dan als er voldoende aanwezig is, gematigd plukken en alleen voor eigen gebruik (dus geen roof-plundering).
Ik houd daarbij altijd rekening dat er veel overblijft voor de dieren. Lees meer hierover in mijn artikel “respectvol plukken“.
Nu zit men niet te wachten op een grote boodschap bij de vlierboom of bij de wilde kastanje als ik daar aan het plukken cq aan het rapen ben.
Mijn invulling voor teruggeven aan wild is dat ik altijd wel bezig ben om te helpen zaden, bessen en jonge struikjes te verspreiden. Zodat er nog veel meer “wilde” planten komen.
En voor mijn eigen tuin, de natuur direct om mijn huis, daar creëer ik het hele jaar door compost voor zodat ik continu kan teruggeven.
En voor mijzelf, mijn gezin en gasten (geen verplichting hoor!), heb ik thuis inderdaad ook de mogelijkheid om na de maaltijd de grote boodschap achter te laten.
Niet direct op het land, maar op een compost-toilet. Als bijdrage voor toekomstige nieuwe aarde.
12-daagse bij Harmony
Ben je geïnteresseerd in permacultuur en hoe je anders naar de natuur kunt kijken? En lijkt het je leuk om dat als een 12-daags actief programma bij Harmony in Hongarije te doen?
Doe dan ook mee met de PDC opleiding die ik in september houdt. Er zijn nog een paar plekken beschikbaar.
De Wilde Zomer
Of misschien is mijn boek De Wilde Zomer wel iets voor jou.
De Wilde Zomer is een boek vol recepten dat je laat zien hoe makkelijk het is om de natuur in huis te halen. Hoe je kunt koken met wilde kruiden en zelf je eigen natuurlijke verzorgings- en schoonmaakproducten kunt maken.
foto: Flickr Julie Osprey
Wil je meer lezen over deze gratis cursus, kijk hier.
